Historie

Huizinge is een authentiek wierdedorp op 15 autominuten van Groningen Stad. Gelegen in de oude boezem van het dichtgeslibde riviertje de Fivel, in het oudste cultuurlandschap van West-Europa, nabij het Groninger Wad (UNESCO Werelderfgoed). Met tal van karakteristieke panden, in samenhang met beplanting en de ligging, heeft ons dorp de status van een door het rijk beschermd dorpsgezicht. De dorpskern is sinds de negentiende eeuw deels ongeroerd gebleven.

Een vluchtige geschiedenis van ons dorp laat zich tekenen door de ‘Huizinger Canon’, aan de hand van 5 momenten uit de rijke geschiedenis.

1. Ontstaan – leven met het water

Huizinge ontstond als nederzetting op een kunstmatige heuvel die is opgeworpen om bij hoogwater droog te blijven. Deze wierde is deels afgegraven maar nog grotendeels intact. Na perioden van permanente overstroming werden de droogvallende kwelders gaandeweg bewoonbaar door aanleg van de dijken en in mindere mate de daling van de zeespiegel. Huizinge wordt in de eerste helft van de 9e en in de 10e eeuw genoemd in de staatboeken van het klooster Fulda onder de naam Hustinga en later als Husdingun, wat betekent: braakliggend of ontgonnen landen, in bezit van het huis of de sibbe Hus.

Lees meer: Toewijzing beschermd dorpsgezicht Huizinge (pdf)

2. Middeleeuwen – Pastoor van de Kronieken (Emo van Huizinge)

Emo van Bloemhoff was hier pastoor rond 1200. Toen hij onenigheid kreeg met de bisschop van Münster over een gift waarmee hij een nieuw klooster in Wittewierum wilde stichten, reisde hij naar Rome voor pauselijk advies. Emo werd in het gelijk gesteld en hij begon aan zijn terugtocht. Zijn reis is in meerdere boeken vastgelegd. De route is in z’n geheel bekend en wordt nog steeds afgelegd door fietsers en wandelaars. De Kronieken van Emo bevatten overpeinzingen en beschrijven de stichting van ‘zijn’ klooster in Wittewierum. Hij beschrijft hierin ook het alledaagse leven, inclusief de stormvloeden die het gebied teisterden.

Klik hier alle info omtrent Emo’s reis (inclusief wandel- en fietsroutes naar Rome v.v.)

3. Het godshuis als ontmoetingsplek

Al 8 eeuwen lang is de toren van de Johannes de Doperkerk (ook Janskerk) baken in het landschap. De markante toren stamt uit de veertiende eeuw. Een bezoek aan Huizinge is niet compleet zonder een bezoek aan en een rondje om de kerk, met een weids panorama over de velden. Wandelend langs het armenhuis en de oude paardenstal in het Marialaantje treedt men in de voetsporen van Abt Emo en velen na hem. Tijdens Allerzielen eren we hier nog de overledenen en brengen kaarsjes naar de monumentale begraafplaats net buiten het dorp. De vrijzinnige en gastvrije protestante gemeente organiseert met grote regelmaat diensten en activiteiten.

Meer lezen:

– Schetsen uit de Huizinger kerkgeschiedenis, Reint Wobbes 2014 (pdf)
– Informatie over de kerkgeschiedenis en activiteiten (Protestantse Gemeente Huizinge)
– Over het Van Dam-orgel (3-delige tekst onderaan)

4. Generaties Huizinga’s op Plaats Melkema

Onlosmakelijk met ons dorp verbonden is de doopsgezinde predikantenfamilie Huizinga, die generaties lang de heerd Plaats Melkema bewoonde. De bekendste telg, historicus Johan Huizinga (1872-1945), woonde hier nooit maar haalde ongetwijfeld zijn inspiratie uit de weelderige omgeving van Melkema. Zijn Herfstij der Middeleeuwen en Homo Ludens werden de meest vertaalde Nederlandse wetenschappelijke werken van de vorige eeuw. Plaats Melkema was kort in gebruik als evenementenlocatie en dreigde daarna te verpauperen. Sinds een aantal jaar is Melkema in eigendom van Stichting Groninger Landschap. Plaats Melkema wordt na een renovatie weer bewoonbaar gemaakt.

Meer over Johan Huizinga: https://nl.wikipedia.org/wiki/Johan_Huizinga

5. De beving van 2012

Op 16 augustus 2012 werd de provincie getroffen door de zwaarste aardbeving in Groningen tot nu toe. De bodem trilde en onze huizen raakten beschadigd. Het epicentrum van de beving lag in Huizinge waardoor ‘Huizinge’ landelijk een begrip werd. Sinds die klap raakte Nederland goed bekend met de schadelijke gevolgen van gaswinning in het Groninger veld. Uiteindelijk was deze zware beving de druppel voor de inwoners van de provincie waardoor na vele acties en bestuurlijke overleggen de gaskraan wordt dichtgedraaid en de kans op aardbevingen gaandeweg afneemt.